Moja pustka :3 - depresyjny twór

Samotność...
nigdy nie doświadczyłam takiego uczucia
a jednak ..
a jednak czegoś mi brakuje.
Dlaczego?
Dlaczego tak się dzieje.
Myślę że umiem odpowiedzieć na to pytanie..
a jednak nie chcę przyjąć tego do wiadomości.
Czego mi brakuje?
Czego mi brakuje.
Brakuje mi...
miłości?
Nie wiem..
a powinnam, powinnam wiedzieć.
Przecież kocham rodzinę, przyjaciół...
jego.
Ale czy na pewno?
Tak
Na pewno..
ale czy..
on  kocha mnie?
Oczywiście, że tak..
..
..
..
Nie..
oczywiście, że nie
znów wmówiłam sobie to kłamstwo.
Może to prawdy mi brak.
Może szczerości z samą sobą.
Albo może...
może..
może to jego miłość wypełniła by tę pustkę.
On mnie nie kocha ani nie pokocha
Taka jest prawda..
prawda, którą przyjmę do swojego serca
I zmierzę się z nią, a ona uczyni mnie silniejszą.
Będę mogła pogodzić się..
z tą pustką, ubytkiem brakiem...
czułości..
zainteresowania..
miłości.
Brak miłości równoznaczny jest z samotnością..
Więc to co wcześniej wyznałam również było..
kłamstwem..
kolejnym kłamstwem..
próbą pokazania światu..
że..
że..
go nie potrzebuję,
że poradzę sobie sama,
że jestem SILNA
A kocham go tak bardzo że jestem w stanie cierpieć, czuć pustkę, oszukiwać świat ukazując fikcyjne szczęście ..
tylko po to abyś ty nie cierpiał widząc jak mnie ranisz.
Ja cie kocham ale to i tak nic nie zmieni..
będę czuła twój brak do końca.

*Komentujcie mój depresyjny twór :) *

Otchłań - moja ocena :)

*Opiszę wam książkę którą ostatnio przeczytałam, może kogoś to zaciekawi Jeśli  nie chcesz czytać tego to nie czytaj, ale nie krytykuj bez przeczytania :) *

Chciałabym opisać wam książkę pt. "Otchłań" napisaną przez Alexandra Gordona Smitha.  Autor urodził się w Norwich w Anglii w 1979 roku, gdzie mieszka i tworzy powieści dla młodzieży, takie jak seria: "The Inventors" oraz "The Fury".
Książka, którą przedstawiam wydana została przez wydawnictwo "Otwarte" w 2011 roku, a jej treść zawarta jest na 300 stronach.
Czas rozgrywania akcji powieści nie jest dokładnie określony, jednakże rozwój techniki wskazuje na niedaleką przyszłość. Akcja obejmuje około 3 lat, lecz nie możemy tego dokładnie stwierdzić, gdyż bohater "zatraca" poczucie czasu podczas pobytu w Otchłani.  
Akcje powieści rozpoczyna zdarzenie, które zamienia życie naszego bohatera w piekło. Siedemnastoletni Alex Sawyer, chłopak, który nie liczy się z prawem, lecz jego występki nie wybiegają poza drobne kradzieże, zostaje wrobiony w morderstwo. Na jego oczach jego najlepszy przyjaciel zostaje brutalnie zamordowany, przez tajemnicze istoty w towarzystwie mężczyzn w garniturach. Zdezorientowany chłopak, wypiera się wszystkiego, lecz ze względu na dowody jednoznacznie wskazujące jego winę, zostaje skazany na dożywotni pobyt w rygorystycznym więzieniu dla młodych chłopców - Otchłani.
Jest to ogromny ośrodek, wydrążony w skale, rzekomo bez  wyjścia oraz z dala od wszelkich zabudowań. Po pewnym czasie, Alex orientuje się, że nie tylko on padł ofiarą podstępu, tak właśnie zyskuje jednego z dwóch więziennych przyjaciół, Zeta. Następnym pozytywnym bohaterem, jak i wymienionym wcześniej druhem Alexa jest Donovan, niewiele starszy, lecz ze spędzonymi już kilkoma latami w Otchłani, chłopak. W trójkę, wytrzymali 2 lata katorgi więziennej, czyli pracy w kopalniach, gotowania posiłków z podgniłych produktów, braku ciepłej wody czy wygodnego łóżka oraz dziwnych i niebezpiecznych atrakcji więzienia, mianowicie ucieczek przed wygłodniałymi, czarnymi stworzeniami i ich przerażającymi panami. W końcu decydują się uciec, Alex odkrywa korytarz w skale, który może prowadzić na powierzchnie. Mimo wielu przeszkód, bohater z pomocą przyjaciół decyduje się na niemożliwe.
Alex Sawyer, jest to chłopiec jest niezwykle odważny oraz inteligentny, co udowadnia stworzenie i wykonanie planu ucieczki z Otchłani. Pomimo chwili słabości nie przestaje wierzyć w powodzenie misji i osiąga wyznaczony sobie cel. Myślę, że swoim zachowaniem i postawą wzbudzał nadzieję w chłopakach co pozwoliło im przetrwać trudne chwile, dzięki temu zyskał również ich szacunek. Przytoczę cytat jednej z wypowiedzi Donovana skierowanej do Alexa: "Cieszę się, że ci zaufałem. Było warto, bo gdy już myślałem, że mnie tam zostawisz, wróciłeś. Dziękuje." To właśnie Donovan wspierał naszego bohatera w trudnych chwilach. Pomimo tego, iż z początku był do niego sceptycznie nastawiony, przez te chwile spędzone razem w więzieniu, niesamowicie zbliżyli się do siebie i nie pozwolili sobie nawzajem zatracić się w więziennej agonii.
  Głównym wątkiem jest historia Alexa i jego ucieczka. Pobocznym, lecz równie interesującym, są porwania współwięźniów i poddawanie ich tajemniczym eksperymentom, których celu, nie znamy.
W powieści pomimo prostej formy można odnaleźć echa skomplikowanej problematyki i problemów świata współczesnego, takich jak problem młodocianych przestępców, relacji państwo-człowiek, a także reakcji międzyludzkich oraz zaufania, czy przyjaźni.